کبد یکی از اعضا بسیار مهم بدن است که در سوخت و ساز (متابولیسم) کربوهیدرات ها، پروتئین ها و چربی ها نقش اساسی دارد. همچنین این عضو نقش بسیار مهمی در دفع و ترشح سموم بازی می کند. این عضو حیاتی در معرض انواع عفونت های انگلی، ویروسی، باکتریایی و آسیب های جدی به وسیله سموم قرار دارد. امروزه یکی از راه های تشخیص و بررسی آسیب های کبدی سنجش برخی از آنزیم های کبدی مانند آلانین آمینوترانسفراز ALT) یا (GPT و آسپارتات آمینوترانسفراز AST) یا (GOTمی باشد. به علت آن که این آنزیم ها در سایر بافت ها نیز وجود دارند، نیاز به سنجش سایر آنزیم ها با ویژگی بیشتر احساس می گردد. در این مطالعه فعالیت آنزیم اورنیتین کربامیل ترانسفراز (EC2.1.3.3) ، دومین آنزیم چرخه اوره، در 56 بیمار کبدی (مبتلا به سیروز و هپاتیت ویروسی) مورد مطالعه قرار گرفت. برای تایید ضایعه کبدی در گروه بیماران و همچنین برای صحت سلامتی در گروه شاهد آزمایش های گلوتامیک پیروویک ترانس آمیناز سرم (SGPT) و گلوتامیک اگزالواستیک ترانس آمیناز سرم(SGOT) ، آلبومین، بیلی روبین،  γGT و آلکالن فسفاتاز انجام گردید. برای سنجش فعالیت اورنیتین کربامیل ترانسفراز (OCT) از روش رنگ سنجی استفاده شد. ما دریافتیم که بین فعالیت OCT با آنزیم P<0.001) SGOT ، (r=0.782 و P<0.001) SGPT ، (r=0.857 همبستگی وجود دارد. با توجه به این که آنزیم OCT برای کبد تا حد بسیار زیادی اختصاصی می باشد، لازم است که در سایر مطالعات، فعالیت این آنزیم در ضایعات مختلف کبدی مورد ارزیابی قرار گیرد.

سابقه و هدف: بیماری دیابت می تواند تاثیر مخربی بر روی اندام های مختلفی ازجمله کبد داشته باشد. در این حالت شاخص آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز در خون زیاد خواهد شد. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثر آلوئه ورا همراه با تمرین شنا بر آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گردید.مواد و روش ها: تعداد 84 راس موش صحرایی به طور تصادفی به هفت گروه سالم کنترل هفته اول، سالم کنترل هفته چهارم، دیابتی کنترل هفته اول، دیابتی کنترل هفته چهارم، عصاره آلوئه ورا، تمرین شنا و عصاره آلوئه ورا با تمرین شنا تقسیم شد. برنامه تمرینی شامل سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه به مدت 4 هفته انجام شد. در پایان با خون گیری از قلب میزان آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز مشخص گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (a=0.05)یافته ها: نتایج نشان داد که القاء دیابت منجر به افزایش معنی دار آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز می گردد (p=0.001) همچنین چهار هفته مصرف آلوئه ورا و تمرین شنا هر کدام اثر معنی داری بر کاهش آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز دارند (p=0.001)؛ در حالی که چهار هفته تمرین شنا همراه با مصرف آلوئه ورا تاثیر بیشتری بر کاهش آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز دارد (p=0.001)نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که هر چند تمرین شنا به تنهایی و مصرف عصاره آلوئه ورا به تنهایی اثر کاهنده ای بر روی آنزیم های کبدی دارد اما تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه ورا تاثیر بیشتری بر کاهش آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز دارد.

مقدمه: فعالیت ورزشی و تغذیه دو رکن اساسی کنترل سطوح افزایش یافته آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در بیماری دیابت می باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تعاملی تمرین استقامتی و ژل آلوئه ورا بر ALT و AST موش های صحرایی دیابتی بود. مواد و روش ها: 45 سر موش صحرایی دیابتی انتخاب و در پنج گروه 9 سری (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته ششم، (3) تمرین استقامتی، (4) مصرف آلوئه ورا و (5) تمرین استقامتی همراه با مصرف آلوئه ورا تقسیم بندی شدند. همچنین جهت بررسی اثرات القای دیابت بر ALT و AST، 18 سر موش صحرایی در دو گروه (6) کنترل هفته اول و (7) کنترل هفته ششم قرار گرفتند. گروه های 3 و 5 به مدت شش هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه روی نوارگردان دویدند. گروه های 4 و 5 روزانه mg/kg 100 ژل آلوئه ورا دریافت نمودند. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی صورت گرفت. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد (P<0.05).یافته ها: القای دیابت اثر معنی داری بر افزایش ALT دارد (P=0.04)، تمرین استقامتی همراه با مصرف ژل آلوئه ورا اثر معنی داری بر کاهش ALT و AST دارد (P=0.001)، تمرین استقامتی همراه با ژل آلوئه ورا نسبت به تمرین استقامتی و مصرف ژل آلوئه ورا اثر بیشتری بر کاهش ALT دارد (P=0.001) همچنین تمرین استقامتی همراه با ژل آلوئه ورا نسبت به تمرین استقامتی اثر بیشتری بر کاهش AST دارد (P=0.04).بحث و نتیجه گیری: شش هفته تمرین استقامتی و ژل آلوئه ورا دارای اثرات تعاملی در بهبود ALT و AST موش های دیابتی می باشد.

زمینه و هدف: سکون و کم تحرکی بشر را با بیماری های مختلف و مرگ زودرس مواجه می سازد. در جوامع صنعتی بیشتر مردم فعالیت بدنی ندارند. این روش زندگی باعث شده است که تعداد افراد چاق، غیرفعال و خطر ابتلا به بیماری های کبدی افزایش یابد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر دو هفته بی تمرینی به دنبال هشت هفته تمرین هوازی بر آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز مردان غیر فعال انجام شد. روش شناسی: در این کار آزمایی بالینی 18 مرد غیر فعال انتخاب و بر اساس توان هوازی به دو گروه 9نفره با میانگین و انحراف استاندارد، ،37/64±4/ سن(سال)، وزن(کیلوگرم) و قد(سانتی متر) بترتیب گروه تجربی و کنترل (37.64±4.7، 173.91±4.32 و 79.81±7.66) و (35.60±2.54، 175.55±5.10 و 84.00±9.79) تقسیم شدند و گروه تجربی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه (در هفته اول با شدت50 درصد ضربان قلب ذخیره ای آغاز و در طی هشت هفته به 70 درصد ضربان قلب ذخیره ای رسید) روی نوارگردان دویدند، سپس دو هفته تمرینات خود را قطع نمودند. 24 ساعت قبل از شروع دوره تمرینی، 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و دو هفته بعد از اتمام دوره ی بی تمرینی از تمامی آزمودنی ها خونگیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون های آماری کلموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (a=0.05). یافته ها: 2 هفته بی تمریی باعث کاهش معنی داری آسپارتات آمینوترانسفراز (p=0.005) شد ولی آلانین آمینوترانسفراز کاهش داشت که معنی دار نبود (p=0.568). همچنین نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی منتخب باعث افزایش معنی دار در سطح AST شد (p=0.000). در حالیکه سطح ALT را کاهش داد که معنی دار نبود (p=0.404).

مقدمه و اهداف: بیماری کبد چرب غیرالکلی یک مشکل سلامت عمومی در جهان به شمار می رود. فعالیت ورزشی نخستین خط درمانی برای افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی است؛ بنابراین، پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر مقادیر سرمی آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و رزیستین سرم در مردان مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 23 نفر از بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی به صورت هدفمند انتخاب شدند. افراد مورد مطالعه به صورت تصادفی در دو گروه تمرین استقامتی (12 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی شامل هشت هفته تمرین با شدت متوسط 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت 45 دقیقه در هر جلسه و سه بار در هفته بود. قبل از شروع پژوهش و در پایان هفته هشتم از تمامی افراد خون گیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری شاپیرو-ویلک، t زوجی و t مستقل در سطح معناداری 05/0>α تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در پژوهش حاضر، هشت هفته تمرین استقامتی به کاهش معنا دار مقادیر سرمی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و رزیستین در مردان مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی منجر شد (05/0>α ). نتیجه گیری: تمرین استقامتی احتمالا باعث بهبود مقادیر سرمی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و رزیستین در مردان مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی شود؛ لذا در راستای کاهش عوامل خطر وابسته به بیماری کبد چرب غیرالکلی مداخله درمانی مفیدی است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تانن ها از جمله مواد گیاهی هستند که خصوصا در انواع بلوط و ترتاک یافت شده و قادر به ایجاد عوارض کلیوی، کبدی و در پاره ای موارد سرطان زایی می باشند. در این مطالعه، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و مقادیر بیلی روبین تام، مستقیم و غیرمستقیم سرم در پنج راس میش آمیخته ایرانی به دنبال دریافت اسید تانیک خوراکی به میزان g.kg B.W 3.75 مورد بررسی قرار گرفت. اسید تانیک در ساعت صفر خورانده شد و خونگیری در ساعت صفر و به فواصل هر 6 ساعت بین ساعت صفر تا 42 از ورید وداج به عمل آمد. نتایج این تحقیق حکایت از تغییرات واضح مقادیر AST، ALT و ALP سرم داشت، اما این تغییرات از نظر آماری معنی داری نبود. مقادیر بیلی روبین تام، مستقیم و غیر مستقیم در طول مطالعه دارای افزایش معنی داری (0.05>p) تا شروع علایم مسمومیت (در ساعت 24) و سپس کاهش معنی داری (0.05>p) تا پایان مطالعه (در ساعت 42)، نسبت به زمان صفر بود. یافته های کالبد گشایی و تغییرات میکروسکوپی کبد در سه راس میش دیگر که دو دز کشنده g.kg B.W 4.5 از اسید تانیک به صورت خوراکی دریافت کرده بودند نشان دهنده وجود خون قهوه ای شکلاتی رنگ در مجاری رگ ها و قلب، نکروز و دژنراسیون چربی سلول های کبدی، خونریزی در ناحیه اطراف باب و بزرگ شدن هسته سلول های کبدی بود. با توجه به نتایج فوق می توان نتیجه گرفت که مسمومیت با اسید تانیک سبب ایجاد یک آزردگی جزئی و قابل برگشت در کبد می شود، اما این آسیب کبدی علت مرگ حیوان نیست بلکه عامل مرگ افزایش بیش از حد مت هموگلوبین درخون و ایجاد شرایط آنوکسی می باشد.

سابقه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) با تغییرات پاتولوژیکی زیادی در ارتباط است و آسیب های کبدی یکی از مهم ترین پیامدهای آن می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مصرف ژل رویال بر آنزیم های AST، ALT و ALP بیماران مالتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 42 نفر بیمار مبتلا به ام اس در 4 گروه: 1-ورزش+ژل رویال (10 نفر)، 2-ورزش+دارونما (10 نفر)، 3-ژل رویال (11 نفر) و 4-دارونما (11 نفر) تقسیم شدند. تمرین به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه روی چرخ کارسنج و با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه آغاز شد. سپس شدت تمرینات به صورت پلکانی افزایش یافت و در هفته ششم به 80 درصد ضربان قلب بیشینه رسید. دوز مصرف روزانه ژل رویال 1000 میلی گرم بود. غلظت سرمی آنزیم های کبدی پیش و پس از انجام پژوهش اندازه گیری شد. نتایج: مقادیر آنزیم های AST، ALT و ALP در مقایسه با پیش آزمون در گروه های «ورزش+ژل رویال» و «ورزش+دارونما» کاهش معنی داری داشتند (0/05>P). همچنین آنزیم ALT در گروه «ژل رویال» نیز کاهش معنی داری را نشان داد. نتایج تحلیل آماری نشان از کاهش معنی دار این آنزیم ها در گروه های «ورزش+ژل رویال» و «ورزش+دارونما» در مقایسه با گروه های «کنترل» و «ژل رویال» در پایان هفته ششم داشت (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد تمرین هوازی به همراه مصرف ژل رویال بیشترین اثر کاهنده بر مقادیر سرمی آنزیم های کبدی را در بین بیماران مالتیپل اسکلروزیس داشته، باعث تاثیر مثبت بر آنزیم های کبدی و به ویژه مقادیر آنزیم ALT بیماران می شود.

زمینه و هدف: قرص های اکستازی یا متیلن دی اکسی مت آمفتامین (3,4 MethylendioxyMeth Amphetamine: MDMA) روی اعضاء مختلف به ویژه سیستم عصبی اثر مخرب برجای می گذارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر MDMA بر آنزیم های کبدی و سلول های هپاتوسیت موش صحرایی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 50 سر موش صحرایی نر نابالغ نژاد ویستار 6-5 هفته ای با وزن تقریبی 100 گرم انجام شد. موش ها به طور تصادفی به پنج گروه ده تایی کنترل، شم، آزمایشی 1، 2 و 3 تقسیم شدند. گروه های آزمایشی 1، 2 و 3 به ترتیب دوزهای 2، 4 و 8 میلی گرم بر کیلوگرم متیلن دی اکسی مت آمفتامین را به روش تزریق درون صفاقی یک بار در روز در ساعت 14 و به مدت دوهفته دریافت نمودند. گروه شم سرم فیزیولوژی دریافت کرد و به گروه کنترل دارو و حلالی تزریق نگردید. در پایان دوره برای سنجش آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP) به عنوان شاخص آسیب کبدی، نمونه سرم خون تهیه شد. همچنین از بافت کبد برش های بافتی آماده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و آزمونOne-way ANOVA و Tukey's HSD تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در موش های مصرف کننده MDMA میزان آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل و شم افزایش یافت (P<0.05)؛ اما تعداد هپاتوسیت ها در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل و شم کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که MDMA باعث افزایش آنزیم های کبدی و کاهش هپاتوسیت ها شده و این تغییرات وابسته به دوز است.